Het avontuur van PLAN in Caaguazú, Paraguay

11 februari 2017 - Caaguazú, Paraguay

Holaaaa,
Op 8 februari was het tijd om Brazilië te verlaten voor nieuwe avonturen in Paraguay. Maar een land kom je niet zomaar uit of in (of nouja kan wel, tot je gepakt wordt). De aardige man uit Foz do Iguaçu bracht ons naar de bushalte waar we de bus naar Ciudad del Este pakte (de grens). Bij de grens was het echter zo'n chaos dat we bij de Braziliaanse douane de rijdende bus uit moesten springen midden op de weg om onze stempel op te halen voor het bewijs dat we Brazilië verlieten. Toen werd ons aangeraden om lekker over de grens/brug tussen Brazilië en Paraguay te lopen (over de Paraguay rivier). Nou mooi was het zeker maar ook lekker zweten geblazen in de volle zon. De brug over konden we onze stempel ophalen om Paraguay binnen te komen. Toen moesten we bij de bus terminal zien te komen waar de bus naar Caaguazú ging, onze volgende stop. Er stopje een taxibusje voor ons neus die zei dat we wel meekonden, dus zaten we lekker achterin opgepropt tussen een gezin en een vriendengroep op naar de terminal. Er werd ons Tereré aangeboden (soort Mate maar dan koud) die al heel de bus door was gegaan dus dat hebben we maar even afgeslagen. Gelukkig konden we op de terminal al snel een bus vinden naar Caaguazú en dus gingen we hobbelend op reis (niet goed voor je blaas/maag).In Caaguazú pakten we een taxi naar hotel Tajy wat mevrouw Gabriela van Plan voor ons geregeld had. Het hotel was best chique maar je betaalde er (omgerekend) maar 20 euro per nacht voor! De supermarkt was aan de overkant van de grote weg dus wij met gevaar voor eigen leven oversteken, was daar dus niks.. Dus wij weer terug strijden en maar wat te knabbelen bij het tankstation naast het hotel gehaald. Toen vroeg gaan slapen want de volgende dag was de grote dag.
De volgende dag stond namelijk het bezoek met Antonia gepland. Het sponsorkind van ons (mijn ouders) van de internationale organisatie PLAN. Lange tijd hebben wij met haar gecorrespondeerd en haar en de organisatie gesteund. In al die jaren hebben we elkaar door middel van brieven en foto's zien opgroeien en veel over elkaars leven geleerd. Zulke ontmoetingen vinden niet vaak plaats en vandaar was het dus heel bijzonder. Alles was georganiseerd en geregeld door de helden van PLAN. Ze kwamen ons 's ochtends ophalen bij het hotel en toen gingen we eerst langs het kantoor van PLAN waar onze paspoorten werden gecheckt en hier en daar wat handtekeningen werden gezet. We haalden wat eten voor de lunch op en toen was het tijd om te vertrekken. Eerst nog een tijd over de grote weg en toen off-road het land in. De weg zat vol met gaten waardoor we niet hard konden rijden, dat maakte niet uit want er was genoeg te kletsen met de mensen van PLAN, ze hadden humor en waren heel gezellig. Ik was best nerveus dus dat hielp wel gelukkig. Na een tijdje rijden kwamen we aan bij het huis van Antonia en haar familie. Het was een houten huis en gezellig groen geverfd (zie de foto's). Aanwezig was ook de directeur van de school met zijn gezin en wat andere kinderen uit de buurt. We werden heel leuk ontvangen en gezoend en geknuffeld. Antonia is nu 20 jaar (precies tussen mij en Zinzi in) en heeft inmiddels haar kappersdiploma binnen. Ze wilt eigenlijk dierenarts worden maar die opleiding is te duur dus zal ze eerst moeten werken om daar geld voor te sparen. Het was een en al gezelligheid, de directeur vertelde ons van alles over het land, de regio en wat PLAN allemaal voor ze heeft betekend (en bedankte steeds mijn ouders daarbij), en met z'n allen dronken we de Tereré, wat best lekker was, beetje grassig, beetje koude thee achtig. We hebben nog door de buurt gewandeld naar een beekje waar schoon water in stroomt (lijkt alleen bruin door de aarde) waar de kinderen in kunnen spelen. Daarna gingen we met z'n allen lunchen, we moesten natuurlijk alles proberen uit beleefdheid waardoor ik na afloop bommetjevol zat. We hebben nog wat gekletst en toen was het helaas alweer tijd om te vertrekken. Gelukkig hebben we veel foto's gemaakt, die ik ook zal toevoegen (met dank aan Sascha), maar deze ontmoeting zal ik nooit meer vergeten. Het was heel bijzonder.
We waren net op tijd terug in het hotel want toen begon het keihard te regenen en het is niet meer gestopt. Onze volgende stop js Asunción. Daarover later meer.
Bedankt voor het lezen.
Besos
Gina

Foto’s

5 Reacties

  1. Ada van Wingerde:
    12 februari 2017
    Goh, dat is bijzonder, Gina! Wat ontzettend leuk!
    Ik volg jullie verhalen (en foto's) trouw en met veel plezier.
    Geniet ervan meiden (en dat doen jullie) en pas goed op jezelf en op elkaar.
    Liefs, Ada
  2. Marylon:
    12 februari 2017
    Inderdaad een onvergetelijke ervaring, ben trots op je!
  3. Marlies:
    12 februari 2017
    Mooi Gina! Dit is een ervaring die voor altijd een bijzondere herinnering zal zijn. Op naar de volgende. X
  4. Jeannette Eggengoor:
    15 februari 2017
    Wat een prachtig project. Heel bijzonder inderdaad dat je de familie kwam bezoeken en dat je het resultaat kon zien van jullie steun. Wat een voldoening.
  5. Leny dijkshoorn:
    16 februari 2017
    Weer een mooi verhaal, meiden. Bedankt en veel plezier!
    Leny